به سکوت آرام خانه کاغذی ات قسم که میدانم رویاهای تو به زیبائی خیالات من باور کردنی است . تو از سکوت من به باور عرفانی عشق رسیده ای . من از سکوت تو به نقطه نهائی ایمان رسیده ام . شاید نتوان درک کرد که گفته های ما از آن دنیای کاغذی که ساخته ایم شنیدنی است .ولی میشود دست به کار شد و رنگ سبز به شاخه های خاکستری درختهای کاغذی کشید .